ODZIEŻ OCHRONNA – WŁAŚCIWOŚCI ELEKTROSTATYCZNE – CZĘŚĆ 5: WYMAGANIA EKSPLOATACYJNE
Odzież antystatyczna tłumi ładunek elektrostatyczny, zapobiegając w ten sposób iskrzeniu, które mogą spowodować pożar lub wybuchy. En 1149-5 jest częścią większego systemu.
En 1149 składa się z następujących części:
EN1149-1: metody badań do pomiaru rezystancji powierzchniowej
EN1149-2: metody badań do pomiaru oporu elektrycznego przez materiał (rezystancja pionowa)
EN1149-3: metody badań do pomiaru rozpadu
ładunku EN1149-4: metoda badania odzieży (norma obecnie opracowywana)
EN1149-5: wymagania dotyczące wydajności.
Treść niniejszej normy
Niniejsza norma określa wymagania dotyczące odzieży, która przewodzi energię elektryczną. Odzież ta (w połączeniu np. z butami przewodzącymi prąd) stanowi część całkowicie uziemionego systemu. Odzież zapobiega iskrzeniu, a tym samym wybuchom.
Odzież wykonana zgodnie z tą normą jest akceptowana tylko w połączeniu z normą dla odzieży trudnopalnej (531 lub 11612). Odzież ta jest noszona w środowiskach zagrożonych wybuchem – jeśli istnieje ryzyko wybuchu, istnieje również ryzyko pożaru. Ta odzież nie może być noszona w środowiskach wzbogaconych w tlen. Nie zapewnia ochrony przed porażeniem prądem (napięcie sieciowe). Odzież zgodna z normą EN 1149-5 jest często stosowana przez firmy, które muszą przestrzegać wytycznych ATEX.
Różne testy
Tkanina, z której wykonana jest odzież, musi być zgodna z EN 1149-1, EN 1149-2 lub EN 1149-3 – lub cała odzież musi być testowana zgodnie z EN 1149-4 (w trakcie opracowywania). XM Textiles produkuje tkaniny ESD tylko zgodnie z normami EN 1149 lub EN 61340.
EN 1149-1: Odzież ochronna – Właściwości elektrostatyczne, część 1
Tkanina uwalnia ładunek elektrostatyczny poprzez przewodzenie. W powiązanym badaniu określa się rezystancję powierzchniową;
musi być ≤ 2,5 * 109 Ω.
Energia elektryczna może być przewodzona przez jednorodny lub niejednorodny materiał. Jeżeli materiał jest niejednorodny, elektryczność statyczna musi być uwalniana przez siatkę włókien przewodzących (metal/węgiel) o wymiarach maksymalnie 10 mm x 10 mm.
EN 1149-3: Odzież ochronna – Właściwości elektrostatyczne, część 3
Tkanina uwalnia swój ładunek elektrostatyczny do powietrza (a nie poprzez przewodzenie). Norma zawiera metodę badawczą, w której mierzy się czas potrzebny na rozproszenie statycznego ładunku elektrycznego (wyładowania elektrostatyczne odzieży):
t50 < 4 s lub S > 0,2
Gdzie,t
50 = półokrągłość
rozpadu S = współczynnik ekranowania
Wymagania określone w niniejszej normie
– Materiały, które mogą przenosić ładunek elektryczny (metalowe guziki itp.) muszą być pokryte na zewnątrz
– Elementy nieprzewodzące (paski odblaskowe, emblematy itp.) są dozwolone, pod warunkiem, że są przymocowane na stałe. Na przykład zdejmowana plakietka jest zatem niedozwolona
– Odzież zgodna z normą EN 1149-5 jest sama w sobie niewystarczająca; użytkownik musi również nosić buty, które przewodzą elektryczność
– Materiał zewnętrzny musi zawsze stykać się ze skórą użytkownika. Projektując na przykład odzież zimową, szew musi zatem stykać się ze skórą.