Odzież antystatyczna tłumi ładunek elektrostatyczny, zapobiegając w ten sposób powstawaniu iskier, które mogą spowodować pożar lub wybuch. En 1149-5 jest częścią większego systemu.
EN 1149 składa się z następujących części:
– EN1149-1: metody badań do pomiaru rezystancji powierzchniowej
– EN1149-2: metody badań do pomiaru oporu elektrycznego przez materiał (rezystancja pionowa)
– EN1149-3: metody badań do pomiaru zaniku
ładunku– EN1149-4: metoda badania odzieży (norma obecnie opracowywana)
– EN1149-5: wymagania eksploatacyjne.
Treść niniejszej normy
Piktogram tej normy to błyskawica umieszczona nad tekstem NEN EN 1149-5. Niniejsza norma określa wymagania dotyczące odzieży, która przewodzi energię elektryczną. Odzież ta (w połączeniu np. z butami przewodzącymi prąd) stanowi część całkowicie uziemionego systemu. Odzież zapobiega iskrzeniu, a tym samym wybuchom.
W różnych kolorach testy
Tkanina, z której wykonana jest odzież, musi być zgodna z normami EN 1149-1, EN 1149-2 lub EN 1149-3 – lub cała odzież musi być testowana zgodnie z normą EN 1149-4 (w trakcie opracowywania). Van Puijenbroek Textiel pracuje tylko z materiałami zgodnymi z normą EN 1149-1 lub EN 1149-3.
EN 1149-1: Odzież ochronna – Właściwości elektrostatyczne, część 1
Tkanina uwalnia ładunek elektrostatyczny poprzez przewodzenie. W powiązanym badaniu określa się rezystancję powierzchniową; musi być ≤ 2,5 * 109 Ω. Energia elektryczna może być przewodzona przez jednorodny lub niejednorodny materiał. Jeżeli materiał jest niejednorodny, elektryczność statyczna musi być uwalniana przez siatkę włókien przewodzących (metal/węgiel) o wymiarach maksymalnie 10 mm x 10 mm.
EN 1149-3: Odzież ochronna – Właściwości elektrostatyczne, część 3
Tkanina uwalnia swój ładunek elektrostatyczny do powietrza (a nie poprzez przewodzenie). Norma zawiera metodę badawczą, w której mierzy się czas potrzebny na rozproszenie statycznego ładunku elektrycznego (wyładowania elektrostatyczne odzieży): t50% < 4 s lub S > 0,2.

show less

EN 13034:2005 Odzież do ochrony przed ciekłymi chemikaliami – Wymagania dotyczące odzieży, która zapewnia ograniczoną ochronę przed ciekłymi chemikaliami (odzież typu 6)Niniejsza norma
określa wymagania i metody badań dla kombinezonów ochrony przeciwchemicznej typu 6 do jednorazowego i wielokrotnego użytku. W przypadku powiązanych akcesoriów, takich jak rękawice i buty, które nie są integralną częścią kombinezonu, zapoznaj się z odpowiednimi normami dotyczącymi produktów.
Treść niniejszej normy
Tkanina jest testowana na różne sposoby w celu określenia jej wytrzymałości na rozciąganie i odporności na chemikalia. W tych testach na próbkę tkaniny nakłada się 4 roztwory chemikaliów (H2SO4 30%, NaOH 10%, o-ksylen en butan-1-ol). Ilości cieczy, które kapią i przenikają przez tkaninę, są określone i muszą mieścić się w granicach tolerancji określonych w normie.

show less

EN 343:2003 Odzież ochronna – Ochrona przed deszczem Niniejsza norma
określa wymagania i metody badań dla materiałów i szwów odzieży zaprojektowanych w celu zapewnienia ochrony przed opadami atmosferycznymi (deszcz, śnieg), mgła i wilgoć gruntu. Opracowano oddzielny test do oceny odporności na deszcz kompletnej odzieży (EN 14360); badanie to nie jest zawarte w normie EN 343.
Treść niniejszej normy
Wartość X wskazuje hydroizolację, a wartość Y wskazuje przepuszczalność pary wodnej (oddychalność danej odzieży). Istnieją 3 klasy pod tym względem – 3 to najwyższa (czyli najbardziej wodoodporna), a 1 najniższa. Na tkaninę nakłada się określoną ilość wody pod ciśnieniem (w połączeniu z wkładką); odpowiednia klasa pochodzi od nacisku, jaki tkanina może wytrzymać.
Wartość Y wskazuje oddychalność tkaniny (tkanin) (wszystkich warstw użytych w artykule). Istnieją również 3 klasy oddychalności. Klasa 1 jest najniższa, a klasa 3 najwyższa. Noszenie artykułów klasy 1 dłuższych niż x minut nie jest zalecane (czas, przez jaki artykuł może być noszony (x) jest podany w normie w tabeli).

show less

EN EN ISO 11611:2007 EN EN ISO 11611:2007 Odzież ochronna do stosowania w spawaniu i procesach pokrewnych
Zawartość niniejszej normy Niniejsza norma
składa się z serii testów, najważniejsze z nich opisane są w ISO 6942, ISO 9150, ISO 15025 i EN 1149-2.  Norma EN ISO 11611 ma dwie klasy. Jeśli tkanina przejdzie wszystkie testy, jest oznaczona jako klasa 1. Jeśli tkanina otrzyma ocenę klasy 2 dla testów ISO 6942 i ISO 9150, jest oznaczana jako klasa 2.
W różnych kolorach testy
ISO 6942
Jest to metoda testowa do oceny tkanin i kombinacji tkanin narażonych na promieniowanie cieplne. W tym teście próbka tkaniny jest wystawiona na działanie promieniowania cieplnego (promieni podczerwonych). Temperaturę po odwrotnej (nienaświetlonej) stronie próbki rejestruje się za pomocą kalorymetru. Następnie mierzy się czas, przez jaki próbka może pozostać odsłonięta, zanim jej temperatura wzrośnie o 24С. Test ten jest również stosowany w normie EN 531C i ma dwie różne klasy ISO
9150
Określanie zachowania tkanin pod wpływem małych odprysków stopionego metalu. W tym teście kropelki stopionego metalu są rozpryskiwane na pionowo zawieszonej próbce tkaniny. Następnie określa się liczbę kropelek, które powodują wzrost temperatury o 40 °C na odwrotnej stronie próbki. Ten test ma również dwie klasy:
– Klasa 1 ≥ 15 kropel stopionego metalu
– Klasa 2 ≥ 25 kropel stopionego metalu.
ISO 15025
Metoda badania ograniczonego rozprzestrzeniania się płomienia. Badanie polega na nałożeniu płomienia na próbkę tkaniny na 10 sekund. Aby przejść test, czasy po płomieniu i tlących się oraz tworzenie otworów muszą mieścić się w granicach tolerancji (określonych w normie). Ten test jest również stosowany w normie EN 531A. Zastosowanie płomienia może odbywać się na dwa sposoby:
– w procedurze A (prowadzi do klasy A1), płomień jest nakładany poziomo (podobnie jak EN 470 i EN 531)
– w procedurze B (prowadzi do klasy A2), płomień jest nakładany bocznie.
EN 1149-2
Jest to metoda badawcza do pomiaru rezystancji elektrycznej próbki tkaniny i określenia, czy ładunek elektryczny przechodzi przez próbkę z zewnątrz do wewnątrz.

show less

EN ISO 11612: Odzież ochronna dla pracowników narażonych na działanie ciepła i płomieni (z wyłączeniem spawaczy i strażaków).
Oznacza to, że użytkownik jest chroniony przed krótkotrwałym kontaktem z płomieniem oraz przed (ograniczoną ilością) ciepła konwekcyjnego i promieniującego. Norma EN ISO 11612 ma zastąpić normę EN 531.
Treść niniejszej normy
Piktogram jest podany powyżej i jest taki sam jak EN 531. Ten standard ma wiele testów tkanin. Wyniki badań są reprezentowane przez litery A, B, C, D, E i F. Jeśli litera nie jest określona lub jeśli klasa jest podana jako "0", odpowiednia najniższa wartość testowa nie została osiągnięta lub test de nie został przeprowadzony (co oznacza, że odzież nie ma odpowiednich właściwości ochronnych).
W różnych kolorach testy, kody
11612A (ISO 15025)
Ten test polega na nałożeniu płomienia na próbkę tkaniny przez 10 sekund. Aby przejść test, czasy po płomieniu i tlących się oraz tworzenie otworów muszą mieścić się w granicach tolerancji (określonych w normie). Ten test jest również stosowany w normie EN 531A. Zastosowanie płomienia może odbywać się na dwa sposoby:
w procedurze A (prowadzi do klasy A1), płomień jest nakładany poziomo (podobnie jak EN 470 i EN 531)
w procedurze B (prowadzi do klasy A2), płomień jest nakładany bocznie.
11612B (ISO 9151)
Ciepło konwekcyjne: oznaczanie przenikania ciepła pod wpływem płomieni. Próbka jest utrzymywana nad płomieniem, a wzrost temperatury na górnej stronie próbki jest mierzony za pomocą kalorymetru. Następnie określa się czas, przez jaki próbka może pozostać odsłonięta, zanim jej temperatura wzrośnie o 24 °C.
– B1: 4 < 10 sekund
– B2: 10 < 20 sekund
– B3: 21 sekund i dłużej
11612C (ISO 6942)
Ekspozycja na promieniowanie cieplne. W tym teście próbka tkaniny jest wystawiona na działanie promieniowania cieplnego (promieni podczerwonych). Temperaturę po odwrotnej (nienaświetlonej) stronie próbki rejestruje się za pomocą kalorymetru. Następnie mierzy się czas, przez jaki próbka może pozostać odsłonięta, zanim jej temperatura wzrośnie o 24 0C. Procedura badania jest taka sama jak EN ISO 11611, ale klasyfikacja jest inna:
– C1: 7 < 20 sekund
– C2: 20 < 50 sekund
– C3: 50 < 95 sekund
– C4: 95 sekund i dłużej
11612D en E (ISO 9185)
Określanie poziomu ochrony przed odpryskami stopionego metalu. Membrana (o właściwościach podobnych do ludzkiej skóry) jest przymocowana do rewersu próbki tkaniny. Następnie kolejno rosnące ilości stopionego metalu (dla wartości D – stopione aluminium i dla wartości E – stopione żelazo) są rozpryskiwane na próbkę. Określa się ilość stopionego metalu, który odkształca membranę.
Klasyfikacja stopionego aluminium wynosi:
– D1: 100 < 200 gramów
– D2: 200 <350 gramów
– D3: 350 gramów i więcej
Klasyfikacja stopionego żelaza wynosi:
– E1: 60 < 120 gramów
– E2: 120 < 200 gramów
– E3: 200 gramów i więcej
11612F (ISO 12127)
Nowy test uzupełniający 531): ciepło kontaktowe. Klasyfikacja pod tym względem:
– F1: 5 < 10 sekund
– F2: 10 < 15 sekund
– F3: 15 sekund i dłużej
11612Wnn
Opcjonalny test ochrony przed deszczem. Pierwsze "n" odnosi się do klasy hydroizolacji, drugie "n" do klasy przepuszczalności pary wodnej (patrz sekcja 11: EN 343 w celu wyjaśnienia)
Wymagania określone w niniejszej normie
Odpowiednia odzież musi zawsze być zgodna z kodem rozprzestrzeniania płomienia A1 lub A2 i co najmniej 1 z pozostałych kodów (B do F). Etykieta musi wskazywać klasę, którą osiągnęła tkanina.

show less

Odzież o wysokiej widoczności, certyfikowana zgodnie z tą normą, należy do kategorii ryzyka II. Liczba obok piktogramu wskazuje klasę, do której należy dany element. Zależy to od minimalnej powierzchni materiału fluorescencyjnego i odblaskowego:
– Klasa 3 wymaga powierzchni fluorescencyjnej 0,8 m² i powierzchni odblaskowej 0,2 m².
– Klasa 2 wymaga powierzchni fluorescencyjnej 0,5 m² i powierzchni odblaskowej 0,13 m².
Jaka jest różnica w stosunku do normy EN 471?
Norma EN ISO 20471 ma tylko jedną wartość (x). Ta liczba wskazuje klasę, do której należy element. Wartość (y) wygasa wraz z normą EN ISO 20471, ponieważ odbicie jest dozwolone tylko w najwyższej kategorii.
Norma EN ISO 20471 wymaga wskazania maksymalnej liczby cykli mycia zarówno pasm odblaskowych, jak i koloru fluorescencyjnego (w przypadku EN 471 oceniano jedynie odbicie).
Jakie są wymagania dla tej normy?
1. Warunki dotyczące umieszczania taśm
odblaskowych Szerokość taśm odblaskowych musi wynosić co najmniej 50 mm (w przeciwnym razie nie zostanie uwzględniona w obliczeniach powierzchni i będzie postrzegana jako dekoracyjna
Szczelina (dla systemu zamykania lub szwu) w paśmie materiału odblaskowego ma maksymalnie 50 mm. Łączna ilość takich szczelin w każdym paśmie nie przekroczy 100 mm wokół tułowia i 50 mm wokół rękawów i nóg.
Przestrzeń między 2 taśmami odblaskowymi musi wynosić co najmniej 50 mm (przy maksymalnym kącie 20 °), a taśmy te muszą znajdować się co najmniej 50 mm od spodu odzieży (jak szew nogawki spodni).
Opaski odblaskowe mogą być nakładane na różne sposoby. Zostaną one uwzględnione w obliczeniach powierzchni tylko wtedy, gdy zostaną zastosowane zgodnie z wymaganiami. Oznacza to, że tułów, nogi i ramiona muszą być otoczone dwukrotnie (lub raz poziomo pionowymi opaskami w poprzek ramienia)
2. Warunki dotyczące materiału fluorescencyjnego:
Materiał fluorescencyjny musi otaczać tułów, rękawy i nogi co najmniej 5 cm. Dopuszczalne są przerwy w materiale fluorescencyjnym wykonane z taśm odblaskowych (w przypadku odzieży Rijkswaterstaat*: pionowa opaska odblaskowa o średnicy 25 mm na rękawach i nogawkach).
Z przodu i z tyłu materiał odblaskowy ma równy stosunek 50 % +/- 10 %.

show less

Norma ta została ustanowiona dla odzieży zaprojektowanej w celu zapewnienia ochrony przed zagrożeniami termicznymi łuku elektrycznego.
Ochrona przed zagrożeniami związanymi z łukiem elektrycznym może być testowana na 2 sposoby:
IEC 61482-1-1: metoda "łuku otwartego"
Ta metoda testowa jest stosowana w USA. Ta metoda badawcza mierzy wartość ATPV lub EBT50. Wartość ATPV to wartość (w cal/cm2), która przewiduje 50% ochrony przed poparzeniem drugiego stopnia. Im wyższa wartość, tym lepsza ochrona. W Ameryce minimalna wartość ATPV wynosząca 8 jest wymagana dla pracowników narażonych na zagrożenia związane z łukiem elektrycznym. Zmierzona wartość ATPV jest podana na etykiecie. Kolekcja HAVEP® 5safety Image ma wartość ATPV 11,5 cal/cm8.
IEC 61482-1-2: De BOX-test
W Europie stosuje się 61482-1-2: stosuje się test "pudełkowy". Próbka tkaniny jest narażona na działanie łuku elektrycznego wytwarzanego przez zwarcie 4kA (klasa 1) lub 7kA (klasa 2). W teście łuk nie trwa dłużej niż 500 ms. Ilość ciepła przekazywanego przez próbkę jest mierzona podczas i po badaniu. Na podstawie uzyskanych danych i krzywej STOLL określa się następnie czas potrzebny do spowodowania wystąpienia oparzeń drugiego stopnia. Próbki są również oceniane pod kątem palenia wtórnego, tworzenia otworów, topienia itp.
W Europie 61482-1-2: stosuje się test "pudełkowy" (metoda testowa jest porównywalna z 50354).
Oprócz próbek tkanin należy również przetestować kompletną kurtkę. Celem tego nie jest określenie wartości energetycznej, ale ocena kurtki po ekspozycji na łuk elektryczny pod kątem wad szwów, zapięć i wszystkich innych akcesoriów.
Wymagania określone w niniejszej normie
Wymagania modelowe dotyczące odzieży spawacza (EN ISO 11611) są stosowane w niniejszej normie.

show less